211.

Podstawy apostolstwa

W celu ożywienia wiary i miłości - czego wymaga od nas nasze apostolstwo - powinniśmy własnym życiem dawać ludziom świadectwo, że Bóg jest Miłością Nieskończoną i że każdy człowiek został stworzony na Jego podobieństwo.

Świadectwo takie jest skuteczne dzięki naszemu zjednoczeniu się z Bogiem i naśladowaniu Chrystusa. Dlatego powinniśmy się starać usilnie o to, aby być ludźmi modlitwy i szerzyć poprzez naszą działalność i ofiarę zbawczą miłość Chrystusa do wszystkich ludzi.

212.

Otwartość i zdolność przystosowywania się

Nasze posłannictwo wymaga, abyśmy byli otwarci na duchowe aspiracje i religijne potrzeby ludzi.

Dlatego zebrania prowincjalne powinny poddawać krytycznej ocenie dotychczasowe metody duszpasterskie i dostosowywać je do potrzeb, jakie aktualnie się pojawiają na danym terytorium w życiu Kościoła i świata. Podobnie niech postępują poszczególni członkowie.

213.

Apostolstwo wspólnotowe

Cokolwiek w apostolskiej działalności podejmuje jednostka, powinna to czynić jako członek wspólnoty. Każdy zatem powinien mieć zawsze na uwadze apostolstwo wspól noty, interesować się pracą innych i ją wspierać oraz okazywać gotowość podjęcia zadań wspólnoty.

Wspólnoty miejscowe powinny razem planować i poddawać wspólnej ocenie podejmowane przez siebie prace apostolskie.

Różnorodne prace prowadzone w prowincjach powinny być ujęte w ramy ogólnego planu apostolskiej działalności.

Prowincje działające na terytorium jednego kraju powinny wspólnie omawiać swoje zamierzenia duszpasterskie i w miarę możliwości koordynować swe wysiłki.

Członkowie żyjący i pracujący razem, jak też pełniący swe apostolstwo w pojedynkę, niech się starają tworzyć chrześcijańskie wspólnoty modlitwy i pracy.

Wspólnoty, w których nasi członkowie pracują wraz z członkami innych instytutów, z kapłanami diecezjalnymi i z osobami świeckimi ożywianymi tym samym duchem, mającymi te same ideały i zadania, mogą być uznane za praktyczną formę realizacji celu Stowarzyszenia i jego apostolskiego zadania.

Sekretariat ds. Apostolstwa winien informować prowincje o kierunkach apostolstwa w Kościele i Stowarzyszeniu oraz popierać współpracę prowincji i grup, które wykonują podobne zadania.

214.

Współpraca

Nasze apostolstwo będzie tym skuteczniejsze, im bardziej będziemy współpracować z różnymi grupami. Dlatego też powinniśmy uzgadniać nasze apostolskie plany z zamierzeniami różnych wspólnot Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego i współpracować w wypełnianiu apostolskich zadań diecezji, na których terenie pracujemy, kierując się charyzmatem Stowarzyszenia i miejscowymi planami duszpasterskimi.

Naszym zadaniem jest przyczynianie się do współdziałania między kapłanami, członkami instytutów życia konsekrowanego i osobami świeckimi w Kościele oraz stałe zgłaszanie gotowości do służeniu pomocą w koordynowaniu działalności różnych grup apostolskich.