I.

CZYSTOŚĆ

223.

Czystość jako zadanie

Nieustanną troską naszego życia jest poświęcenie Chrystusowi i odniesienie do wszystkich ludzi, którym powinniśmy ustawicznie służyć, zdolności miłowania i działania, które zwyczajnie kierujemy do osób i spraw własnej rodziny.

224.

Chrystus ośrodkiem życia osobistego i wspólnotowego

Staramy się o to, aby Chrystus był ośrodkiem naszego życia osobistego i wspólnotowego.

Czynimy to, ufając, że dzięki zjednoczeniu z Nim będziemy mogli przeżywać nasz celibat zgodnie z wymaganiami służby Bogu i bliźniemu.

225.

Bliscy ludziom * Wspólnota braterska

Akceptując codziennie w pełni wymogi życia apostolskiego, chcemy ze czcią, dobrocią i roztropnością zbliżać się do ludzi i wielkodusznie im służyć, nie zapominając przy tym o stosowaniu wobec siebie koniecznej dyscypliny i o unikaniu tego wszystkiego, co zagrażałoby naszemu celibatowi, czy szkodziłoby naszej czystości.

Staramy się też o tworzenie i zachowywanie w naszej wspólnocie atmosfery braterskiej, tak by każdy czuł się jak we własnym domu.

W ten sposób nasz poświęcony Bogu celibat stanie się dla ludzi wiarygodnym znakiem.

II.

UBÓSTWO

226.

Wytyczne dla praktyki ubóstwa

Jest zadaniem poszczególnych członków i całej wspólnoty stawianie sobie pytania 0 konkretną formę ubóstwa oraz odpowiadanie na nie w świetle przykładu Chrystusa i potrzeb apostolstwa.

Praktykowanie ubóstwa należy bowiem stale dostosowywać do wymogów i warunków naszego życia i naszego otoczenia.

227.

Okresowy rachunek sumienia

Tak poszczególni członkowie, jak i cała wspólnota powinni regularnie i sumiennie badać swoje nastawienie do ubóstwa, biorąc przy tym pod uwagę, co następuje:

Miarą należytej oceny w zarządzaniu naszymi dobrami i w ich używaniu mają być prace apostolskie; dlatego styl naszego życia powinien być skromny.

Bez względu na osobę powinniśmy wspierać ludzi potrzebujących naszej pomocy.

Nie patrzymy z zazdrością na to, co posiadają inni, lecz jesteśmy zadowoleni z tego, co posiadamy.

Nie powinniśmy razić innych stylem naszego życia czy apostolstwa, występując jako ludzie roszczący sobie prawo do autorytetu i władzy.

W niepowodzeniach i cierpieniach mamy dostrzegać wezwanie do przyjmowania ubóstwa i niepewności tego świata na wzór samego Chrystusa.

228.

Wybór odpowiednie środków

Doceniamy postęp służący dobru ludzi i uważamy, że metody naszej pracy i apostolskiej działalności powinny być odpowiednie do wymogów naszych zadań. Nie chcemy jednak uzależniać owocności apostolskiej od materialnego wkładu i utożsamiać jej z zewnętrznym sukcesem.

229.

Obowiązek pracy

Poświęcenie się pracy, przestrzeganie jej dyscypliny oraz sumienne jej wykonywanie to istotne składniki naszego ubóstwa. Dlatego członkowie świadomi tego, że podlegają prawu pracy, niech wykonują powierzone sobie zadania z największym oddaniem.

230.

Właściwe używanie dóbr

Korzystamy z powierzonych nam dóbr wspólnoty w poczuciu odpowiedzialności i bez nieuporządkowanego przywiązywania się do nich.

Przy rozporządzaniu dobrami liczymy się z apostolskimi zadaniami wspólnoty i ze wskazówkami przełożonych, którym zdajemy następnie sprawę z wykonanych czynności.

231.

Prywatna własność członków

Członkowie, zgodnie z postanowieniem zawartym w nrze 27, zachowują prawo posiadania i nabywania dóbr prywatnych.

W korzystaniu z dóbr prywatnych powinni wystrzegać się tego wszystkiego, co stoi w sprzeczności z dawaniem świadectwa apostolskiemu ubóstwu i co mogłoby prowadzić do powstawania rażących kontrastów we wspólnocie.

Przy rozporządzaniu swoją własnością członkowie powinni konsultować się z przełożonymi.

Przełożeni, zachowując to, co postanowiono w nrach 234 i 243, mogą odmówić zgody na planowane akty, gdyby nie odpowiadały one wyżej wymienionym wymaganiom.

232.

Przekazanie administracji

Jeżeli członek posiada dobra materialne wymagające osobistej administracji, przed pierwszą konsekracją obowiązany jest przekazać ją w formie prawnej upatrzonej przez siebie osobie.

To samo uczyni w przypadku, gdy tego rodzaju dobra przypadną mu w udziale po złożeniu pierwszej konsekracji.

233.

Pożyczka, poręczenie

Bez zgody wyższego przełożonego członek nie może udzielać lub zaciągać pożyczki ani udzielać poręczenia na rzecz osób postronnych.

234.

Testament

Przed wieczną konsekracją każdy wedle swej woli sporządza testament w formie uznawanej przez prawo cywilne, dotyczący dóbr aktualnie posiadanych lub spodziewanych w przyszłości.

Jeden zapieczętowany egzemplarz testamentu ma być przechowywany w archiwum prowincji.

Ewentualne zmiany w testamencie mają również być dokonane w formie uznawanej przez prawo i powinny być strzeżone w tymże archiwum.

Podobnie należy postąpić wtedy, gdy ktoś otrzyma dobra po konsekracji wiecznej.

III.

POSŁUSZEŃSTWO

235.

Wspólne poszukiwanie * Decyzja przełożonych

W atmosferze szczerości i zaufania członkowie powinni wspólnie poszukiwać możliwie najlepszych dróg realizacji swego apostolstwa i kształtowania swego życia.

Do przełożonych należy - w granicach ich kompetencji i zgodnie z prawem Stowarzyszenia - podejmowanie ostatecznej decyzji i przyjęcie za nią odpowiedzialności.

236.

Przyjęcie decyzji przełożonych

Członkowie z otwartością akceptują decyzje przełożonych, przyjmując zlecone sobie zadania jako swoje własne i wkładając w ich wykonanie wszystkie swe siły i uzdolnienia.

237.

Uzgadnianie inicjatyw z przełożonymi

Celem wspólnego realizowania zadań Stowarzyszenia członkowie są obowiązani uzgadniać z właściwymi przełożonymi swe inicjatywy i prace apostolskie.

238.

Różnica zdań między przełożonymi a członkami

Jeżeli członek uważa, że postanowienie przełożonego nie odpowiada obiektywnemu stanowi rzeczy albo że wykonanie decyzji mogłoby wyrządzić szkodę wspólnocie lub któremuś z członków, niech szczerze i w poczuciu odpowiedzialności przedstawi swe zdanie właściwemu przełożonemu.

W razie nie dających się uzgodnić różnic poglądów każdy członek może, na podstawie przepisu nru 32, zwrócić się swobodnie do właściwego przełożonego wyższego; ten zaś, jeżeli domaga się tego dobro ogólne Stowarzyszenia, mocą dyspozycji tegoż nru 32 może członka zobowiązać do ścisłego posłuszeństwa.

239.

Respektowanie zakresu kompetencji

Wyżsi przełożeni powinni szanować zakres kompetencji i odpowiedzialności niższych przełożonych i omawiać z nimi te sprawy przed zleceniem jakiegoś zadania lub udzieleniem zezwolenia.

Członkowie niech też uszanują zakres kompetencji bezpośrednich przełożonych, omawiając z nimi sprawę przed zwróceniem się do wyższych przełożonych.

IV.

WYTRWANIE

240.

Wierność członków wobec wspólnoty

Miłość przynagla nas do dochowania wierności złożonej konsekracji i wypowiadania wciąż na nowo swego „tak” wobec celu i współbraci Stowarzyszenia. Przykładamy się niestrudzenie do rozwoju Stowarzyszenia i do realizacji jego celów, trwając przy nim wiernie w doli i niedoli.

241.

Wzajemna wierność

Wzajemne relacje między członkami opierają się w Stowarzyszeniu na wierności, usposabiając ich do tego, że akceptują się jako bracia, pracując razem w zgodzie i wspomagając się wzajemnie w trudnych chwilach.

V.

WSPÓLNOTA DOBR

242.

Zobowiązania członków i Stowarzyszenia

Przyrzeczenie wspólnoty dóbr nakłada na członków i na Stowarzyszenie obowiązki określone przepisem nru 38.

Członkowie oddają do dyspozycji wspólnoty swe siły i uzdolnienia oraz angażują się w zdobywanie środków niezbędnych do apostolstwa i do zapewnienia wspólnego utrzymania.

Przy składaniu pierwszej konsekracji członkowie podpisują ważny wobec prawa dokument z oświadczeniem, że świadomie zawierają ze Stowarzyszeniem stosunek rodzinny a nie stosunek o charakterze zależności w pracy, oraz że w przypadku odejścia czy wydalenia ze Stowarzyszenia nie mogą zgłaszać roszczeń o jakiekolwiek wynagrodzenie z tytułu wykonywanej w nim pracy.

Stowarzyszenie zaopatruje członków we wszystko, co jest im potrzebne do życia, do osobistego rozwoju i do wykonywania zadań apostolskich. Troszczy się również o to, aby nie było rażących nierówności tak w stylu życia, jak i w stosowaniu środków apostolskich.

Aby Stowarzyszenie mogło wypełnić swoje obowiązki wobec członków, niech właściwi przełożeni zapewniają - według swych możliwości - opiekę członkom chorym i w podeszłym wieku, posługując się również instytucjami opiekuńczymi i ubezpieczeniami społecznymi danych krajów.

243.

Pieniądze na osobiste wydatki

Ze względu na potrzeby współczesnego życia i na wymogi pracy apostolskiej każdy członek otrzymuje regularnie określoną sumę pieniędzy na osobiste wydatki z prawem rozporządzania nią według uznania.

Wysokość sumy ustala się na Zebraniu Prowincjalnym.

W krajach, gdzie Stowarzyszenie ma więcej prowincji, należy starać się o ustalenie wspólnych wytycznych.

244.

Dary osobiste

Wszystko, co członkowie otrzymują jako dar osobisty, staje się ich własnością, to jednak, co otrzymują z racji przynależności do Stowarzyszenia czy z racji pełnienia swej posługi, należy do Stowarzyszenia.

245.

Pensje, renty, ubezpieczenia

W sprawie pensji, rent, opłat ubezpieczeniowych prowincje powinny ustanowić osobne normy odpowiadające prawu miejscowemu.

Należy przy tym ustalić, co stanowi dla poszczególnych członków ich własność osobistą, a co otrzymują z tytułu przynależności do Stowarzyszenia.

VI.

DUCH SŁUŻBY

246.

Gotowość do pracy w Stowarzyszeniu

W duchu służby mamy być zazwyczaj gotowi do realizowania zadań Stowarzyszenia, jak i do wykonywania ich bez roszczenia sobie prawa do szczególnych wyróżnień czy zaszczytnych stanowisk.

247.

Urzędy poza Stowarzyszeniem

Zaproponowane poza Stowarzyszeniem urzędy lub honorowe stanowiska członkowie mogą przyjmować jedynie za zgodą właściwych przełożonych.